ICH+IK+I

Wie ben ik als ik niet violist ben?

Deze vraag stelde ik me noodgedwongen tijdens een burn-out een paar jaar geleden. En dat was op het eerste gezicht niet echt makkelijk te beantwoorden. Een mooie muzikale lijn opzetten, samen akkoorden laten klinken, die de hele zaal vervullen en de luisteraar naar een andere wereld brengen. Het muziekstuk van papier weer tot leven brengen keer op keer. Dit is zo mooi , dit is zo bijzonder te kunnen doen. De emoties van het stuk in het moment te creëren en te delen met je collega's,  over te dragen aan het publiek. En dan toch: ik ben vooral ik. En ik weet altijd de weg om een mooie lijn te maken: op papier, aan een muur of in een melodie. Een mooi geverfde kamer, een filmpje voor een collega , een schilderij van een favoriet moment, de melodie die mijn ziel laat ademen. Het zit allemaal in mij. En gelukkig ook heel veel muziek en viool.